Onderzoek uitgevoerd in zowel Amerika als Nederland wees echter wel al op een verband met de stof hypoglycine A, een stof die voorkomt in de bladeren, zaden en zaailingen van de esdoorn. Wanneer deze stof terechtkomt in het lichaam van een paard, wordt ze omgezet naar een stof genaamd Methylenecyclopropylaceticacid (MCPA). Het effect hiervan is dat de vetzuren in de spieren van het paard niet meer goed afgebroken worden. Deze vetten stapelen zich op en zorgen ervoor dat de celwanden van spieren breken. Het resultaat is dat de spieren, waaronder ook de ademhalingsspieren van het paard, niet meer functioneren.
Risico
De esdoorn is een boom die vrij veel voorkomt in Nederland en België. Er bestaan meer dan 100 soorten esdoorns. De meest voorkomende soorten in onze regionen zijn de Gewone esdoorn, de Noorse esdoorn en de Veldesdoorn of Spaanse aak. Uit Nederlands onderzoek blijkt dat van deze drie soorten, enkel de Gewone esdoorn de giftige stof hypoglycine A bevat.
Naast paarden en pony’s, kunnen ook ezels en zebra’s de ziekte oplopen. Jonge, oude en magere dieren lopen meer risico op een vergiftiging. Naar schatting lopen 10 tot 60 paarden de ziekte op per jaar (in Nederland).
Symptomen
De symptomen die veroorzaakt worden door esdoornvergiftiging kunnen erg snel optreden en verergeren. Een gezond paard kan na vergiftiging binnen de 24 uur sterven.
Wat de symptomen betreft kan een paard soms voorafgaand aan de ernstige symptomen suf en lichtjes stijf zijn. Lichte kolieksymptomen kunnen eveneens een teken zijn van een vergiftiging.
Vaak zijn de symptomen echter direct ernstiger. In een eerste fase kan het paard nog rechtstaan en heeft het spierrillingen, zweet het en is het erg stijf. Vaak is het paard suf en houdt het zijn hoofd laag. De blaas is soms opgezet en het paard scheidt donkere urine uit.
Doordat de spieren aangetast worden zal het paard moeilijker kunnen slikken, met risico op een slokdarmobstructie en zal het ook steeds moeilijker kunnen ademhalen. Hierdoor versnelt de hartslag en verhoogt de hartslag van het paard. In een volgende fase ligt het paard meestal op de grond en is het erg moeilijk recht te krijgen. Het paard is volledig stijf en beweegt niet meer.
Wanneer er echter geen onmiddellijk toezicht is, gebeurt het echter ook vaak dat een paard dood teruggevonden wordt op een weide zonder duidelijke aanwijzingen rond de oorzaak van het overlijden.